ἀλέομαι

ἀλέομαι [pron. full] [ᾰλ], [var] contr. [full] ἀλεῦμαι Thgn.575, [tense] pres.part.

A

ἀλευόμενοι Hes. Op.535

(v. l.),

ἀλευμένη Semon.7.61

: [tense] impf. ἀλέοντο ([etym.] ἐξ-) Il.18.586:— chiefly used by Hom. in [tense] aor. ἀλευάμην, v. infr.; inf. ἀλέασθαι, -εύασθαι, Hes. Op.734,505; subj.

ἀλεύεται Od.14.400

; part.

ἀλευάμενος 9.277

, Thgn.400. (Perh. from same Root as ἄλη, ἀλάομαι: ἀλεϝ- as [tense] aor. shows):—avoid, shun, c. acc. rei,

ἔγχεα δ' ἀλλήλων ἀλεώμεθα Il. 6.226

, cf. 13.184;

ἐμὸν ἔγχος ἄλευαι 22.285

;

ἀλεύατο κῆρα μέλαιναν 3.360

;

Διὸς δ' ἀλεώμεθα μῆνιν 5.34

;

ὄφρα τὸ κῆτος . . ἀλέαιτο 20.147

;

κακὸν . . τό κεν οὔτις . . ἀλέαιτο Od.20.368

;

μύσους μὲν ὑπερφιάλους ἀλέασθε 4.774

: rarely c. acc. pers.,

θεοὺς ἢ δειδίμεν ἢ ἀλέασθαι 9.274

: c. inf., avoid doing,

λίθου δ' ἀλέασθαι ἐπαυρεῖν Il.23.340

; ἀλεύεται ([dialect] Ep. subj.)

ἠπεροπεύειν Od.14.400

.

2 abs., flee for one's life,

τὸν μὲν ἀλευάμενον τὸν δὲ κτάμενον Il.5.28

;

οὔτε . . φυγέειν δύνατ' οὔτ' ἀλέασθαι 13.436

;

μή πως ἀλέηται Od.4.396

.